Higher Ground, de arena van Alex Crothers in South Burlington, Vermont, trok vroeger uitverkochte zalen voor Phish en Grace Potter, twee fanfavorieten. Na de sluiting van zijn zaal wegens de uitbraak van het coronavirus in maart, bleef hij bezig met het organiseren van online-optredens en het organiseren van een zomerserie openluchtconcerten.
Crothers zei dat hij zich elke dag zorgen maakte over zijn voortbestaan na bijna een jaar worstelen om zich aan te passen aan de harde nieuwe realiteit. Over de kunsthandel merkte hij op: “Wij waren de eersten die dichtgingen en we zullen zeker de laatsten zijn die weer opengaan.” “We zijn al 348 dagen bezig, zonder geld en met dezelfde overhead.”
Nu het een jaar geleden is dat COVID-19 de deuren sloot, blijven podiumkunstengroepen in de Verenigde Staten lijden, met theaters, concertzalen en uitgaansgelegenheden die nog steeds niet kunnen heropenen. Volgens cijfers van het ministerie van Arbeid was in januari ongeveer 20% van de werknemers in de kunst-, amusements- en vrijetijdsindustrie werkloos, meer dan vier keer zoveel als het nationale werkloosheidscijfer.
Crothers en anderen in de podiumkunsten hebben gehoopt dat de 15 miljard dollar aan steun voor de pandemie die is opgenomen in een stimuleringspakket van 900 miljard dollar dat op 27 december is ondertekend, hen zal helpen overleven tot de herfst, wanneer zij denken dat zij hun theaters weer zullen kunnen openen als meer Amerikanen het coronavirusvaccin krijgen.
De rampenfinanciering is echter meer dan twee maanden nadat zij door het Congres werd toegekend nog niet aangekomen, waarbij kunstorganisaties aan CBS MoneyWatch hebben verteld dat zij niet eens een aanvraag voor de steun hebben mogen indienen.
De Small Business Administration, die belast is met de uitbetaling van de 15 miljard dollar aan kunstgelden, vertelde CBS MoneyWatch dat het aan het programma werkt, maar niet kon aangeven wanneer het klaar zal zijn om aanvragen in ontvangst te nemen. Als gevolg daarvan zijn podiumkunsteninstellingen naarstig op zoek naar geld en is het onduidelijk hoe lang ze zonder geld zullen kunnen opereren.
“Het feit dat we nog steeds wachten is tragisch”, zegt Audrey Fix Schaefer, bestuurslid van de National Independent Venue Association (NIVA), die vorig jaar werd opgericht om podia voor podiumkunsten te helpen bij het lobbyen bij het Congres voor overheidssteun. “Er gaan nog steeds plaatsen dicht en we hebben al meer dan een jaar geen geld ontvangen.”
Hoewel er geen officiële telling is van het aantal podia voor podiumkunsten dat het afgelopen jaar zijn deuren heeft moeten sluiten, schat Fix Schaefer dat het in de honderden loopt. Volgens een recente analyse van filantropisch onderzoeksbureau Candid en het Center for Disaster Philanthropy, behoren liefdadigheidsinstellingen op het gebied van kunst en entertainment tot de soorten non-profitorganisaties die de komende twee jaar het meeste gevaar lopen ten onder te gaan, omdat ze afhankelijk zijn van de kaartverkoop en niet in de kosten kunnen snijden.
Terwijl de kunstsector op steun wacht, debatteert het Congres over een nieuwe stimuleringsmaatregel. Tegelijkertijd zijn er tekenen van economisch herstel, waarbij eetgelegenheden hun capaciteit uitbreiden en sommige overheden hun regelgeving versoepelen. Deelnemers vertelden CBS MoneyWatch dat de sector van de podiumkunsten er niet in is geslaagd om ook maar een beetje voet aan de grond te krijgen. Volgens een analyse van februari van de New York State’s comptroller, is het de enige industrie waar de werkgelegenheid minder dan de helft is van het niveau van voor de pandemie in New York City.
“Het is geweldig dat de economie zich op bepaalde gebieden herstelt en op andere gebieden onaangetast blijft, maar hier is er een waar sprake was van een complete catastrofe,” voegde Fix Schaefer toe.
$1 is gelijk aan $12.
Volgens een rapport van januari van de FEMA en de National Endowment for the Arts was de sector van de uitvoerende kunsten geen lichtgewicht als het op economische macht aankwam, goed voor 4,5 procent van het bruto binnenlands product van de V.S. – meer dan de bouw of de landbouw.
Organisaties voor uitvoerende kunsten hebben een domino-effect op de hele economie en trekken toeristen aan om Broadway of festivals zoals Tanglewood in Massachusetts te bezoeken. Showbezoekers boeken hotels, maken restaurantreserveringen en doen boodschappen in plaatselijke winkels, waarbij uit één studie blijkt dat elke $1 aan kaartverkoop gelijk staat aan $12 aan economische activiteit. De kracht van de kunstsector – en de rooskleurige impact ervan op industrieën van restaurants tot hotels – is iets dat vaak over het hoofd wordt gezien door zowel kiezers als wetgevers, zeggen deskundigen.
“De kunsten dragen meer bij aan de economie dan de meeste mensen denken”, zegt James Marrone, econoom bij de RAND Corporation, die de gevolgen van de pandemie voor de kunsten heeft gevolgd. “Ze bestaan in een ecosysteem dat afhankelijk is van hun succes, maar we beschouwen ze echt als vanzelfsprekend.”
De economische impuls die van de kunsten uitgaat, komt niet alleen ten goede aan grote steden zoals New York, waar de Broadway-theaters, het Lincoln Center en Carnegie Hall elk jaar miljoenen kaartjeskopers trekken, maar ook aan kleine steden en regionale centra. In meer dan 300 regio’s in de VS – van Fairbanks, Alaska, tot Jackson, Wyoming – genereerden de kunsten 166 miljard dollar aan uitgaven en ondersteunden ze 4,6 miljoen voltijdse banen, volgens een studie uit 2017 van Americans for the Arts.
“Veel mensen kunnen reizen van buiten de staat,” zei Crothers van kunstfestivals en voorstellingen in zijn thuisstaat. “Als je deze [uitvoeringsruimtes] verliest, heb je een enorm economisch gevolg, maar ook enorme culturele gevolgen.”
“Het woord is ‘meedogenloos'”
De voortdurende hindernissen voor de podiumkunsten hebben ook een verwoestende persoonlijke impact gehad. Artiesten die hun baan ooit als stabiel en goed betaald beschouwden, gaan nu een onzekere toekomst tegemoet, terwijl ze steunprogramma’s zoals werkloosheid moeten navigeren om het hoofd boven water te houden.
“Toen ik dacht aan alles wat we het afgelopen jaar hebben meegemaakt, was het woord ‘meedogenloos’,” zei Joanna Maurer, een geassocieerd violiste bij het Metropolitan Opera Orchestra wiens man ook een vast lid van het orkest is. Geen van beiden is betaald sinds 1 april 2020.
“We hebben optimistische en goede dagen en andere dagen waarop we niet kunnen slapen,” zei ze. “We zien de spaarrekening naar beneden gaan.”
Maurer zei dat ze dankbaar is voor werkloosheidssteun, vooral de extra wekelijkse uitkeringen die door twee stimuleringswetten. In december keurden wetgevers een extra $300 per week aan werkloosheidssteun goed die op 14 maart afloopt, hoewel het Congres momenteel onderhandelt over het $1,9 biljoen kostende plan van president Joe Biden voor hulp bij het coronavirus, dat een extra $400 per week zou verlengen.
Dat heeft “het verschil gemaakt tussen wel of niet moeten verhuizen”, zei ze, en ze voegde eraan toe dat ze hoopvol is dat de wetgevers de extra betalingen zullen verlengen.
In de tussentijd zei Maurer dat een carrièreswitch in haar achterhoofd zit, hoewel ze nog niet klaar is om te verhuizen. In plaats daarvan richt ze zich op het werken met organisaties om muzikanten te ondersteunen, zoals de Local 802 muzikantenvakbond, en het werken met een non-profit genaamd Save NYC Musicians.
“We maken ons zorgen over wat er met onze industrie zal gebeuren,” zei ze. “Is de Met in staat om dit te overleven? Wat als er deze nieuwe [COVID-19] varianten zijn en de vaccins niet werken? Moeten we dan ons appartement verkopen? Het zijn alle onbekenden die het van ons overnemen.”